Bijbelverhalen. Ik wil ze vertellen en doorgeven aan kinderen. Maar ik vind het ook een uitdaging. Of eigenlijk bedoel ik soms gewoon 'lastig'.

Als ik kinderen voor mijn neus heb die bekend zijn met Bijbelverhalen, zie ik verschillende dingen gebeuren tijdens het vertellen:

- Kinderen die helemaal ‘in het verhaal zitten’ en aan je lippen hangen.

- Kinderen die afhaken: ze weten toch al hoe het afloopt want ze kennen het verhaal al lang.

- Kinderen die braaf luisteren: ze gedragen zich zoals het hoort, geven sociaal wenselijke antwoorden bij een nabespreking maar er komt niet echt meer iets nieuws bij hen ‘binnen’.

Als moeder zie ik datzelfde ook binnen het gezin. Eigenlijk heeft iedereen een ‘eigen belang’.

Als we een Bijbelverhaal willen lezen na het eten, kent de oudste alle verhalen al, dus hij wacht ongeduldig tot hij eindelijk weer kan voetballen. De middelste wil het liefst zelf voorlezen. Als dat niet mag (omdat daarmee het tempo van vertelling nogal keldert wat niet bevorderlijk is voor het luisteren van de andere twee kinderen) is ze mopperend aanwezig. En de jongste is eigenlijk te jong voor de Bijbel die we gebruiken. Ze zit erbij, klimt op schoot of hoger op je nek. Met haar kan ik dus eigenlijk op een ander moment qua Bijbelverhaal opnieuw beginnen.

Kinderen van nu zijn veel gewend qua verhalen. Denk aan Netflix, Disney+, YouTube, Tiktok. Ze kijken, luisteren en kiezen zelfstandig. Ze scrollen, swipen en zijn kritisch. Net zo kritisch als wij volwassenen. Ze hebben door bovenstaande manieren van ‘verhalen kijken’ zelf veel meer regie op wat ze meekrijgen dan ik vroeger als kind. Iets met ‘tijden veranderen’ dus.

Ik ben naast moeder ook theatermaker. Ik speel, schrijf, geef les. Ik speel al jaren Bijbelverhalen samen met kinderen bij jeugdtheater De Vliegende Speeldoos. Met dit gezelschap nemen we kinderen mee in het verhaal en de theaterbeleving. Ze schitteren op het podium als de sterren en gaan na afloop naar huis met een prachtherinnering en boodschap.

Daar werkt het! Ook al veranderen tijden en zijn kinderen op een aantal vlakken veel meer gewend, zij zijn nog steeds een fantastisch publiek om Bijbelverhalen aan uit te delen. Verhalen, kinderen, theater: een geweldige combinatie en ik hou ervan.

Maar ik heb alleen niet altijd en overal mijn complete theatergezelschap bij de hand om (mijn) kinderen in een Bijbelverhaal mee te nemen. Als theatermaker en moeder vroeg ik me daarom af: hoe kan ik zelf nog meer bijbelverhalen vertellen op zo’n manier dat het leuk is, boeiend, afwisselend, meeslepend? Kan ik een vorm bedenken die duurzamer is? Niet voor één moment maar vaker inzetbaar? Want de verhalen zelf zijn te mooi, te waardevol, ook juist in onze tijd. Aan de verhalen ligt het niet. Die doorstaan de eeuwen, omdat ze te maken hebben met de Eeuwige.

Aan de verhalen ligt het niet.

Dus zocht ik naar een andere manier. Samen met mijn man Henk Doest die pianist en producer is, maakte ik iets nieuws: De Bijbel om je oren.

De Bijbel om je oren is een hoorspel over Bijbelverhalen. Bedoeld voor kinderen in de basisschoolleeftijd. De afleveringen zitten vol afwisseling: spannende vertelling, liedjes, checkvragen zodat de kinderen antwoorden mee kunnen roepen, gekke stemmetjes, geluiden, grapjes en diepgang.

We maken dit bewust zonder beeld, de plaatjes krijgen ze niet voorgeschoteld. Die maken ze dus zelf, het zet hun fantasie ‘aan’. Eigenlijk is het een soort voorstelling met alles er op en er aan, die je in je hoofd ziet. Soms is dat even wennen voor kinderen, want waar ‘kijk je dan naar?’ Maar eenmaal die drempel over belanden ze in het verhaal vol beelden, avonturen en vragen.

Ons doel is Bijbelverhalen dichter bij kinderen brengen. Dat doen we niet kinderachtig, want de verhalen zijn dat ook niet. We vertellen het hele verhaal, we laten geen gedeeltes weg. En we maken het in series: steeds vijf of zes afleveringen die samen het hele verhaal vertellen, zoals Noach of Daniel.

Werkt het? Ja! Wat we horen van gebruikers (kinderen en ouders) is dat kinderen zelf vragen of De Bijbel om je oren ‘aan mag’. Als kinderen er zelf om vragen, dan zitten we goed.

Tot nu toe wordt ons hoorspel veelal gebruikt in gezinnen: tijdens het autorijden op weg naar de vakantiebestemming, tijdens het spelen, voor het slapen gaan of als alternatief voor het Bijbelverhaal aan tafel. Hele zinnen of liedjes komen in het gezinsvocabulaire terecht, liedjes worden geïntegreerd in het gezinsleven.

Maar ook leerkrachten hebben De Bijbel om je oren al ontdekt. Het aangezet in de klas bijvoorbeeld tijdens het brood eten. Een leerkracht zegt: “Kinderen reageren heel goed. Het stimuleert het begrijpend luisteren, de liedjes dagen uit tot beweging. Ook jongens reageren er heel goed op: heel positief en betrokken.”

Herken je je in mijn zoektocht? Dan stel ik je graag voor aan De Bijbel om je oren. Als afwisseling of alternatief voor het Bijbel-lees-moment in de klas.